นมแก้วเดียว

เมื่อเด็กชายที่เดินเร่ขายของตามบ้านเพื่อน
หวังเก็บเงินไว้เป็นทุนรอนสำหรับเล่าเรียนหนังสือ
พบว่าตัวเองมี เงินเหลือติดตัวเพียง 10 เซนต์
เขาก็บังเกิดความหิวขึ้นมาตะหงิดๆ
จึงตัดสินใจที่จะบากหน้าเดินไปขอข้าวจากบ้านหลังถัดไป
และแล้ว เขาก็รู้สึก ประหม่า
เมื่อมีอันต้องเผชิญหน้ากับสาวน้อยน่ารักที่ลุกขึ้นมาเปิดประตูบ้าน
เมื่อ ดูจากท่าทางอันหิวโซของเด็กชาย หญิงสาวจึงยื่นนมให้แก้วหนึ่ง
เด็กน้อยค่อยๆ ดื่ม แล้วถามว่า "จะให้ผมจ่ายตังค์เท่าไรดีครับ"
"ไม่หรอกจ๊ะ..เธอไม่ต้องจ่ายอะไรฉันหรอก" สาวน้อยตอบ
"คุณแม่สอนฉันเสมอว่าไม่ให้รับเงิน
จากน้ำใจที่เราได้แสดงออกไปให้กับคนอื่น"
ถ้าอย่างนั้น หนูก็ขอบคุณจากใจนะครับ" เขาตอบ
เมื่อ พ่อหนูเฮาวาร์ด เคลลี่ เดินจากบ้านหลังนั้นไป
เขามิเพียงแต่รู้สึกว่า ร่างกายมีกำลังวังชาขึ้น
หากแต่ความเชื่อมั่นในพระเจ้าและในมนุษย์ก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย.

.. มิไยว่าก่อนหน้านั้นเขาจะรู้สึกหมดศรัทธาในทั้งสองสิ่งนี้ไปแล้วก็ตาม
กาลเวลาผ่านไปนานเท่าใดไม่ปรากฏ
หญิงสาวผู้นั้นได้ล้มป่วย ลง
คุณหมอในโรงพยายาลท้องถิ่นหมดหนทางจะเยียวยา
จึงส่งเธอไปยังเมืองใหญ่ที่มีคุณหมอเฉพาะทาง
เพื่อรักษาโรคที่ไม่ค่อยได้พบเจออย่างนี้
คุณหมอเฮาวาร์ด เคลลี่ ถูกเรียกตัวมาเพื่อให้คำปรึกษาเคสนี้
เมื่อเขาได้ยินชื่อเมืองที่ผู้ป่วยถูกส่งมา
ถ้าคุณสังเกต จะเห็นว่ามีประกายตาแปลกๆ อยู่ในดวงตาคู่นั้น
ทันใดนั้น เขารีบลุกขึ้นและเดินตรงไปยังห้องพักของเธอ
พลางสวมเสื้อกาวน์ไปด้วย...
เขาสามารถจดจำเธอได้ในทันที...เมื่อกลับไปยังห้องทำงาน
เขาก็พยายามหาหนทางที่ดีที่สุดเพื่อ รักษาชีวิตของเธอ นับจากวันนั้น
คุณหมอก็เพียรดูแลเอาใจใส่ผู้ป่วย รายนี้เป็นพิเศษ...
หลังจากที่ยื้อยุดฉุดกระชากกับโรคร้ายอยู่พักใหญ่
ในที่สุดเขาก็ได้รับ ชัยชนะ
แล้วคุณหมอเคลลี่ก็ขอให้ฝ่ายการเงินของโรงพยาบาล
ส่งใบเรียกเก็บเงินของผู้ป่วยรายนี้
มาให้เขาพิจารณาอนุมัติ
เขาเขียนอะไรสองสามตัวลงบนขอบกระดาษใบนั้น
แล้วฝากเจ้าหน้าที่ส่งผ่านไปยังผู้ป่วย
เมื่อใบเรียกเก็บเงินเดินทางมาถึง
เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัว ด้วยมั่นใจว่า
ตัวเลขคงสูงมากจนเธออาจต้องใช้เวลาที่เหลือในชีวิตนี้
ชดใช้ค่ารักษาพยาบาลในครานี้
ถึง ที่สุดแล้ว เธอก็เปิดออกดู...
พบอะไรบางอย่างที่ดึงความสนใจของเธอ
มาอยู่ตรงขอบๆ กระดาษแผ่นนั้น
เธออ่านได้ใจความว่า
"จ่ายหมดแล้วด้วยนมหนึ่งแก้ว"
พร้อมกับลงชื่อกำกับไว้
หญิงผู้นี้อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาด้วยความชื่นชมยินดี
ขณะหัวใจอันเปี่ยมสุข อธิษฐานว่า
"ขอบคุณพระเจ้าที่ได้แผ่ความเมตตาของพระองค์
มายังหัวใจ และอุ้งมือของผู้คนบนโลกนี้"




อ้างอิง
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=qooko-chan&month=09-2006&date=10&group=6&gblog=54